Raththa Kottaikulle

இரத்தக்கோட்டைக்குள்ளே நான் நுழைந்துவிட்டேன்

இனி எதுவும் அணுகாது எந்தத் தீங்கும் தீண்டாது

நேசரின் இரத்தம் என்மேலே

நெருங்காது சாத்தான்

பாசமாய்ச் சிலுவையில் பலியானார்

சாத்தானை வென்று விட்டார்

இம்மட்டும் உதவின எபனேசரே

இனியும் காத்திடுவார்

உலகிலே இருக்கும் அவனைவிட

என் தேவன் பெரியவரே

தேவனே ஒளியும் மீட்புமானார்

யாருக்கு அஞ்சிடுவேன்

அவரே என் வாழ்வின் பெலனானார்

யாருக்கு பயப்படுவேன்?

தாய் தன் பிள்ளையை மறந்தாலும்

மறவாத என் நேசரே

ஆயனைப்போல நடத்துகிறார்

அபிஷேகம் செய்கின்றார்

மலைகள் குன்றுகள் விலகினாலும்

மாறாது உம் கிருபை

அனாதி சிநேகத்தால் இழுத்துக்கொண்டீர்

அணைத்த சேர்த்துக் கொண்டார்